Zo stond er in het mailtje van vandaag een mooi gedicht geschreven door Jolanda Horsten
Wat gaat over moe zijn in een zwangerschap..
Ik vind hem zo mooi dat ik hem wil delen..
Moe..
Ik maak..
Je voetjes en teentjes.
Je armpjes en beentjes.
Ik maak twee longen en twee nieren.
Talloze botten en heel veel spieren.
Je hartje dat ik al heb horen kloppen.
Niets kan mij nog stoppen.
Kijk, ik maak ook zomaar je maag.
En wat een mooi neusje, zo zie ik het graag.
Je milt, je lever en je darmen.
Je knuistjes, stevig vast aan je armen.
Piepkleine oogjes, maar die zitten nog dicht.
Links en rechts in je lieve gezicht.
Zo ben ik de hele dag in touw.
En langzaam maar zeker creƫer ik de hele jou!
En soms...
Soms, ben ik even moe.
Maar dat is toch niet vreemd als je ziet, wat ik allemaal doe?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten