Ik ben het kwijt..
Pijn voel ik..en bij het minste of geringste rollen de tranen over mijn wangen..
Ik zou moeten genieten..
Maar het lukt mij niet!
Angst en onzekerheid heeft de overhand..
Ben bang..
Ik kan me niet voorstellen dat ik echt zwanger ben..
Laat staan dat ik me voor kan stellen dat er over een aantal maand een kindje zal zijn..
Als alles goed gaat..dat zijn de woorden die ik de laatste tijd zo vaak heb uitgesproken..
En nog steeds voelt dat zo..
Als alles goed mag gaan..ligt daar mijn probleem??
Kan ik me gewoon niet voorstellen dat het goed zal gaan??
Dat ik bang ben dat het op een of andere manier nog fout zal gaan??
Dat het ons toch vast niet gegund is??
Het geluk wat we voelden toen we positief testen..het geluk wat we voelden toen we zagen dat het hartje klopt..het is weg..
Ik voel het niet meer..
Meiden die net zover zijn als ik kopen al spulletjes..voor hun zelf en voor hun kindje..
Ik kan en wil dat nog niet..bang dat het ongeluk brengt!
Ik tel de dagen af tot de volgende echo..
Ik hoop met heel mijn hart dat we dan een gezond mini mensje zullen zien..
Wie weet kan ik vanaf dat moment wel gaan genieten??
Hoop het..
Anders moet ik maar weer met MSW contact opnemen..
Zoveel jaren gevochten voor zoiets moois..en nu het eindelijk zover is ben ik down..
Dit hoort het moment te zijn dat we weer voelen hoe gelukkig zijn ook alweer voelt!
Knuff lieffie
BeantwoordenVerwijderen