Ik kan het niet hebben..
Niet van haar..
Waarom is zij wel zwanger??
Zijn momenten dat ik van haar walg..
Tranen staan in mijn ogen..
Gaan terug naar het moment dat ik ongesteld was uit het niets..
Lief en ik waren verdrietig maar eigenlijk wisten we het al :(
We legden ons er bij neer en gingen verder als of er niks gebeurt was..
Moet zeggen dat je door het hele ICSI gebeuren geleefd word..
Tot op het moment dat we vlak voordat we naar bed gingen hoorden dat ZIJ zwanger is..
Ik brak..
Was helemaal kapot..
Lang geleden dat ik zo heb gehuild..
Wat voelde ik een pijn..
Dagen erna bleef ik down..
Lief was ook door dit nieuws van slag...
Wat heeft het een moeite gekost om uit dit dal te komen..
Maar we zijn er weer...tuurlijk blijven de Ups en downs..twijfels over de volgende stap...onzeker...doen we het goed?? Ben ik klaar voor de volgende stap?? En lief?? En samen??
We wachten op mijn ongi..dan mogen we het ziekenhuis bellen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten